“Ik wens u boeiende tijden toe”, zo luidt een Chinees gezegde. Wel, boeiend is de afgelopen periode zeker geweest. In juni wisten de beoogde Italiaanse regeringspartijen op het laatste moment toch nog een compromis te sluiten en ebden de spanningen in Italië weer weg. Dat wil niet zeggen dat alles nu oké is, maar er is tenminste een regering gevormd. Wel moesten de bestedingsplannen wat teruggeschroefd worden.
Uiteindelijk trokken de markten de conclusie dat Italië weer bij het gebruikelijke probleem is teruggekeerd: hoe krijgt het land de structurele groei in een hogere versnelling? Voor beleggers is dit zeker een probleem, maar geen prangende bron van zorg. En dus keerde de aandacht weer terug naar de handelsovereenkomsten met de VS en het nucleaire akkoord dat Trump en Kim naar verluidt gaan sluiten. We moeten afwachten wat het geopolitieke theater nu weer gaat brengen. We kunnen er echter zeker van zijn dat de markten volatiel blijven – volatieler dan zij zouden zijn als beleggers alleen maar aandacht hadden voor de fundamentals die zich volgens onze verwachtingen ontwikkelen. De groei is stabiel en ligt boven het trendniveau. De inflatie trekt zachtjes aan en de rente loopt langzaam op. De markten nemen de krappere liquiditeitscondities voor lief. Zeker, sommige delen van de creditmarkten zijn zwakker dan andere, maar dat is hoofdzakelijk aan land- of bedrijfsspecifieke problemen te wijten. Totdat dat niet meer het geval is. Nu de Italiaanse obligatierente weer is opgelopen, is er naar onze overtuiging weer hier en daar waarde te vinden. We adviseren klanten met een kortere beleggingshorizon om hierop in te spelen door shortposities te sluiten en wat tactische longposities in EMU-obligaties ten koste van obligaties uit de kernlanden op te nemen.
Amerikaanse economie blinkt uit
De verzwakking van de Europese voorlopende indicatoren vormt een van de belangrijkste onverwachte ontwikkelingen van de laatste tijd. Deze ontwikkeling staat in schril contrast met de situatie in de VS waar de leading indicators vanaf hoge niveaus weer verder aantrekken. Terwijl in de VS op een sterke groei-opleving in het tweede kwartaal wordt gerekend, lijkt de eurozone in een groeivertraging te blijven hangen. Wij hadden een tijdelijke groeidip voorzien, maar het lijkt er inmiddels op dat de eerdere appreciatie van de euro, de stijgende olieprijzen en de politieke onrust in Italië toch een structurele weerslag hebben. Daarom zijn we wat minder positief over de groeivooruitzichten voor de eurozone. De opkomende markten kregen op drie fronten tegenwind te verduren: van hogere olieprijzen, een sterkere dollar en een oplopende Amerikaanse obligatierente. Sommige valuta’s uit de opkomende markten kwamen hierdoor behoorlijk onder druk te staan. Inmiddels neemt de tegenwind op deze drie fronten weer wat af, terwijl de voorlopende en economische indicatoren nauwelijks blijk geven van enige impact op de Aziatische economieën. Daarom blijven we positief gestemd over de economische cyclus in de opkomende markten. Al met al liggen de voorlopende indicatoren nog steeds op niveaus die op aanhoudende groei duiden en kunnen we uit de exportontwikkeling in de opkomende markten afleiden dat de wereldhandel zich krachtig blijft ontwikkelen.
Lees hier verder op de website van Kempen.
