Het combineren van een kapitaalbeschermings- en een volatiliteitsstrategie kan helpen een buffer aan te houden tegen scherpe verliezen.
- Beperk uw kapitaalverliezen door een niveau vast te stellen waaronder de bescherming in werking treedt
- Gebruik een volatiliteitsdoel om het portefeuillerisico in volatiele markten te verminderen en te verhogen in tijden van lage volatiliteit
- Het combineren van deze twee strategieën maakt een lagere blootstelling aan risicovolle activa in volatiele omstandigheden mogelijk, wat de noodzaak van kapitaalbescherming beperkt.
Monetaire versoepeling, een historisch lage rente en een toenemende beursvolatiliteit na jaren van positieve prestaties maken het tot een uitdaging voor beleggers om aantrekkelijke rendementen te behalen. Ze willen robuuste portefeuilles die bestand zijn tegen negatieve marktontwikkelingen en tegelijkertijd door de tijd voldoende rendement opleveren. In deze context kunnen beschermingsstrategieën beleggingsverliezen compenseren, maar de opportuniteitskosten kunnen een belemmering vormen.
Een kapitaalbeschermingsstrategie is ontworpen om een bepaald percentage van de initiële intrinsieke waarde van de portefeuille (de ‘vloer’) over een afgesproken periode te beschermen.
- De bescherming neemt toe wanneer de waarde van de portefeuille daalt en de overeengekomen laagste IW benadert of wanneer het risico van de portefeuille toeneemt.
- Omgekeerd wordt de bescherming verlaagd wanneer de waarde van de portefeuille stijgt of wanneer de volatiliteit in het rendement van de activaklassen daalt.
De beoogde volatiliteitsstrategie beheert de risico’s van de onderliggende individuele activa. De allocatie aan een asset stijgt en daalt in lijn met de volatiliteit. Dit zorgt voor een voorspelbaarder en vlotter beheer van het risico, waardoor het voor de kapitaalbeschermingsstrategie eenvoudiger wordt om een verlies op het niveau van de totale portefeuille te managen.
