Martine Solovieff, de hoogste strafrechtelijke aanklager van Luxemburg, uit haar zorgen over de voortdurende strijd van het land met onderzoeken naar financiële criminaliteit, waarbij zij overbelaste dossiers en personeelstekorten als belangrijke obstakels aanmerkt.
In een reactie op vragen van Investment Officer Luxembourg, erkent Solovieff de “rampzalige situatie” die de vervolging van financiële criminaliteit in Luxemburg al jaren teistert, ondanks recente pogingen om meer middelen vrij te maken.
Volgens Solovieff, een prominente figuur in de Luxemburgse industrie, waren er op 12 juli 862 lopende zaken in de afdeling financiële criminaliteit, waarvan 415 zaken waren opgeschort. Deze achterstand houdt aan, hoewel het aantal afgeronde zaken enige verbetering heeft laten zien, met 376 afgesloten zaken in 2023 en 476 nieuwe onderzoeken die van start gingen.
“This explanation aims to clarify, but not excuse, the exorbitant delays. I fully understand the distress of the defrauded investors.”
‘Dit illustreert de rampzalige situatie die al jaren aanhoudt’, schreef ze via e-mail. ‘Deze uitleg is bedoeld om te verduidelijken, maar is geen goed excuus voor de buitensporige vertragingen. Ik begrijp volledig de frustratie van de gedupeerde beleggers.’
Luxemburg trekt door zijn aantrekkingskracht op wereldwijde fondsbeheerders niet alleen legitieme investeringen aan, maar ook complexe financiële criminaliteit, wat de noodzaak van gerechtelijke hervormingen urgenter maakt. De openhartige opmerkingen van de aanklager zullen naar verwachting de druk op beleidsmakers verhogen om de structurele tekortkomingen in de rechtspraak aan te pakken.
Hoewel de personele situatie iets is verbeterd, blijft deze volgens Solovieff een kritiek knelpunt. Sinds 2018 is het aantal medewerkers gestegen van 57 naar 91, waarbij de anti-witwasafdeling de meeste versterking heeft ondergaan, van 11 onderzoekers in 2018 naar 29 in 2024.
Slechte internationale samenwerking
Solovieff benadrukte ook de internationale dimensies van veel financiële criminaliteitszaken, die vaak complexe grensoverschrijdende verbanden hebben. ‘Het is belangrijk te onthouden dat dergelijke zaken vaak internationale gevolgen hebben in meerdere landen, wat het moeilijk maakt om financiële stromen te traceren, vooral omdat de gerechtelijke samenwerking met bepaalde niet-Europese staten niet naar behoren functioneert.’
Haar opmerkingen komen op een moment van toenemende kritiek op Luxemburgs vermogen om het complexe web van financiële criminaliteit aan te pakken dat gepaard gaat met zijn positie als wereldwijd financieel centrum. Hoewel Luxemburg stappen heeft ondernomen om zijn anti-witwasraamwerk te verbeteren, waaronder wetswijzigingen en versterkte handhaving, lijkt de omvang van het probleem groter dan de capaciteit van de rechtspraak om zaken snel af te handelen.
Onbedoelde gevolgen
Luxemburg is in de afgelopen decennia snel uitgegroeid tot een wereldwijd centrum voor beleggingsfondsen, met 5.619 miljard euro aan ondergebrachte activa per juli 2024—meer dan zestig keer zijn BBP. Deze groei, aangedreven door een gunstig regelgevingsklimaat en flexibele oplossingen voor alternatieve beleggingsfondsen, heeft ook onbedoelde gevolgen gehad, met steeds meer financiële criminaliteit die van buitenaf wordt geïmporteerd.
Solovieff werd in 2015 benoemd tot procureur-generaal en kondigde onlangs aan dat ze in februari 2025 met pensioen gaat. Solovieff heeft bijna vier decennia in de rechtspraak gediend. Ze begon haar carrière bij het Luxemburgse Openbaar Ministerie, waar ze veertien jaar bleef. Gedurende deze tijd behandelde ze zaken van economische en financiële criminaliteit, internationale gerechtelijke samenwerking, en leidde ze de anti-witwasafdeling van 1996 tot 1999.
