Hedgefondsmanagers hebben het lang voor zich uit geschoven om meer rekening te houden met ESG-gerelateerde factoren. Verschuivende prioriteiten van beleggers zorgen nu voor verandering.
Naarmate de roep om verantwoording toeneemt, moedigen beleggers hun managers aan om relevante ESG-criteria in hun beleggingsproces op te nemen. Uit de ESG Asset Owner Survey van bfinance bleek echter dat de sector nog flinke stappen moet maken. Slechts 7 procent van de respondenten gaf aan dat hun hedgefondsmanagers een ‘hoge mate van ESG-integratie’ bieden.
Veel hedgefondsen aarzelen nog. De bijkomende toezicht- en rapportage-eisen zijn niet gebruikelijk voor hen en velen missen ook de capaciteit om zich actief te betrekken bij portefeuillemaatschappijen en zo verandering te bewerkstelligen. Daarnaast wijzen sommigen de toepasbaarheid van ESG-overwegingen op de beleggingsstrategie af of zijn niet bereid een kleiner beleggingsuniversum te aanvaarden.
Onderzoek van BNP Paribas wees uit dat sommige hedgefondsmanagers het gevoel hebben dat de keuze om ESG te integreren buiten hun macht ligt en dat de activaklassen die ze gebruiken, in combinatie met korte holdingperiodes, ESG-integratie ‘irrelevant’, ‘onbelangrijk’ of ‘onmogelijk te kwantificeren’ maken.
Beleggers denken daar anders over, getuige de nadruk die tegenwoordig op ESG-aspecten wordt gelegd bij het manager-selectieproces. Zij kijken daarbij niet alleen naar de strategie, maar screenen managers bijvoorbeeld ook op basis van een gebrek aan diversiteit. Managers die de ESG-trend negeren, kunnen aanzienlijke tegenwind ondervinden bij het aantrekken van nieuw kapitaal.
Sommige managers lijken deze boodschap ter harte te nemen en passen steeds meer ESG-gerichte benaderingen toe. Aan de ene kant van het spectrum stelt negatieve screening managers in staat om bedrijven met niet-duurzame bedrijfsmodellen uit te sluiten; op vergelijkbare wijze kan positieve screening worden aangewend om te beleggen in bedrijven die zich inzetten voor duurzame bedrijfspraktijken. Screening komt neer op het minimale dat managers kunnen doen zonder hun beleggingsprocessen wezenlijk te ontwrichten.
Aan de andere kant van het spectrum gaat impact investing – en, wat het meest relevant is voor hedgefondsen, activist investing – veel verder en stelt ze managers in staat om rechtstreeks met hun portefeuillebedrijven te werken aan positieve verandering.
In het midden vinden we managers die verdergaan dan een waslijst van uitsluitingen en ESG in het proces implementeren, waarbij risicobeperking een belangrijke drijfveer is.
Maar hoe gemakkelijk – of moeilijk – is het om ESG-overwegingen te integreren? Het antwoord ligt in de aard van de beleggingsstrategie. Op globaal niveau hebben we een tweedeling waargenomen tussen zogenaamde microactiva (individuele aandelen of obligaties) die meer ESG-relevant zijn dan macroactiva (indexfutures, forwards, ETF’s, et cetera). Deze tweedeling geldt doorgaans ook voor specifieke strategielabels: aandelen- en credit long-short strategieën zijn bijvoorbeeld zeer geschikt voor ESG-screening, terwijl CTA’s en global macro strategieën een grotere uitdaging vormen.
Over de gehele sector beginnen hedgefondsen nieuwe producten, diensten, effecten en data te gebruiken om ESG-integratie te bevorderen en zodra managers strategieën implementeren om deze te verhandelen, zal de markt ‘groene activa’ creëren om dit te faciliteren. In 2019 lanceerde de CME Group bijvoorbeeld de handel in E-mini S&P 500 ESG futures en menig CTA handelt nu ook in koolstofemissierechten.
Hedgefondsen mogen dan laatbloeiers zijn, hun traagheid stelt hen in staat te leren van de fouten van degenen die hen zijn voorgegaan. Wanneer de sector besluit om ESG-integratie te omarmen en tegemoet te komen aan de vraag van beleggers, verwachten we dat de overgang snel zal verlopen. Als de coronacrisis iets duidelijk heeft gemaakt, dan is het dat managers opnieuw moeten nadenken over toekomstige risico’s en kansen in een veranderde wereld.
Frans Verhaar is senior director bij investment consultancy bfinance. Deze column is eerder verschenen in de tweede editie van IO Institutioneel, de krant die gericht is op pensioenfondsbestuurders en pensioenbeleggers.
